Наступны, адзін з найбольш загадкавых тыпаў манетных пруткоў, з'яўленне якога цяжка звязаць з нейкім адмысловым цэнтрам, — так званы паўночнарускі рубель ромбападобнай ці эліпсападобнай формы. Ён мае крыху зменшаную сярэднюю вагу ў параўнанні з пруткамі наўгародскага тыпу — каля 197 грамаў. Гэты тып паўстаў у XII стагоддзі, трохі пазней за кіеўскі і наўгародскі. Арэал асноўнага распаўсюджання гэтых пруткоў — паўночная і паўночна-ўсходняя Русь. Аўтарытэт эмітэнтаў паўночнарускіх рублёў, верагодна, быў даволі нізкі, бо атрымаў распаўсюджанне звычай раскоўваць іх канцы дзеля праверкі коўкасці серабра, што мусіла пацвярджаць яго дабрыню.

Часта на сярэбраных прутках можна сустрэць старажытныя надпісы — гэтак званыя графіці. Найчасцей яны проста надрапаныя на грыўнях і рублях, але калі-некалі трапляюцца і набітыя. Звычайна гэта паганскія ці хрысціянскія імёны, пастаўленыя ў родным склоне, альбо проста ініцыялы. Найверагодней, яны мусілі абазначаць асабістую прыналежнасць прутка, напрыклад у касе «сумеснага прадпрыемства» дробных гандляроў. Найбольш распаўсюджаным з вядомых графіці, выкананых на наўгародскіх рублях адной рукой, есць графіці ПТРВА (Пятрова). Паказалша, што рублі з гэтымі графіці разышліся па розных скарбах, знойдзеных ад Міншчыны да Уладзіміршчыны ў сучаснай Расіі, Як помнікі старажытнарускай пісьмовасці, выкананыя ў часе, калі ўжо з'явіліся першьія рэгіянальныя адрозненні ў напісанні (фактычна — перыядзе першаснага адасаблення беларускай мовы ад свае стараславянскай «прамаці»), графіці захоўваюць у сабе вялікі патэнцыял для даследавання і атрыбуцыі сярэбраных пруткоў. Іхняе вывучэнне з нумізматычнага пункту гледжання, а таксама як пісьмовых помнікаў сярэднявечча мае надзвычай перспектыўны характар.

Шырока распаўсюджанай была іграктыка падзялення пруткоў на часткі дзеля атрымання фракцыйных грашовых адзінак, найчасцей палцін — паловаў рубля. Напрыклад, пазнейшыя вялікалітоўскія пруткі рублёвай вагі сустракаюцца радзей, чым іх палціны. Платныя пруткі былі пашыраным грашовым сродкам у сярэднявеччы, і толькі шырокае іх выкарыстанне наступнымі пакаленнямі ў сваёй манетнай вытворчасці абумовіла іх сучасную рэдкасць.

Са згаданых вышэй манетных пруткоў найболын пашыранымі на беларускіх землях у канцы XI — пачатку XIII стагоддзя былі кіеўскія грыўні. Разлікі грыўнямі да таго часу агарнулі ўжо ўсю Русь.

Ізрой